ព្រះពុទ្ធោវាទ ខែមករា 21, 2010
Posted by សុភ័ក្ត្រ in កំណាព្យ.add a comment
ព្រះពុទ្ធោវាទ
ប្រាប់អំពីជនដែលគួរសេពគប់ និងដែលមិនគួរសេពគប់
ន កជេ បាបកេ មិត្តេ ន កជេ បុរសាធមេ
កជេថ មិត្តេ កល្យាណេ កជេថ បុរិសុត្តមេ។
បុគ្គលមិនគួរសេពគប់បាបមិត្រឡើយ, បុគ្គលមិនគួរសេពគប់បុរសអធម (១) គឺបុរសលាមក (ឬស្ត្រីលាមកា) ឡើយ; បុគ្គលគួរសេពគប់កល្យាណមិត្រ, គួរសេពគប់បុរសឧត្ដម (ឬស្ត្រីឧត្ដមា)។
ពាក្យកាព្យឲ្យងាយចាំ
ពាក្យ៧
បុគ្គលពុំគួរសេពគប់មិត្រ ចិត្តបាបទុច្ចរិតអាក្រក់ក្រៃ
បុរសអធម (១) ឥតតម្លៃ លាមកចង្រៃកុំសេពគប់។
គួរសេពគប់តែមិត្រកល្យាណ មានចិត្តក្សេមក្សាន្តឥតឧបទ្រព
បុរសឧត្ដមសមទាំងគ្រប់ គួរតែសេពគប់កុំបោះបង់។
គប់ពាលពាលនាំទៅរកខុស គប់ប្រាជ្ញជាប្រុសកាន់ពេញអង្គ
ឬស្រីដែលមានចិត្តផ្ចិតផ្ចង់ ស្លូតត្រង់នាំត្រង់មករកត្រូវ។
រីការសេពគប់នេះតែងឆ្លង ទោះឥតបំណងឲ្យខុសផ្លូវ
ក៏តែងដិតដោយតាមគ្នាទៅ ពុំនៅតាមធម្មតាឡើយ។
មនុស្សខ្ចកឃ្វាលសេះឥតខ្ចកសោះ សេះបោះជំហានតាមរឿយៗ
ដោយវាហាត់តាមពុំកន្តើយ ពុំយូរលង់ឡើយសេះខ្ចកដែរ។
ព្រោះវាហាត់ធ្វើតាមគង្វាល ដាលរាលឲ្យចិត្តវាងាកបែរ
វាដើរប៉ាល់ពើកប៉ាក់ពើកដែរ ព្រោះតែយល់ថាគេបង្ហាត់។
ទោះបីជាតិឈើជាតិលតា វាសេពគប់គ្នាត្រាតែភាត់
ឆ្លងតាមគ្នាវាមិនបាច់ហាត់ រែងបាត់ភាពដើមខ្លះពុំខាន។
ជាតិល្វីងលាយគ្នានឹងជាតិផ្អែម ធ្វើជាបង្អែមប្រើការបាន
ព្រោះការសេពគប់អាចរុញច្រាន ភាពដើមប៉ុន្មានឲ្យប្រែក្លាយ៕៚
វត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ, ថ្ងៃអង្គារ ទី២៣ កក្កដា ២៥១២
១៩៦៨
សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជ.ណ. ជោតញ្ញាណោ
ប.អ.ស. – អ.ម.រ.
ស្រង់ពីសៀវភៅស្នាព្រះហស្តក្រោយបង្អស់នៃសម្ដេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន ណាត
___________________________________________________
១ អានថា អៈធំ ដូច និយម, មធ្យម ដែរ កុំថា អៈធ័ម។
សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត 